ΟΙΝΟΣ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΟΙΝΟΣ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ:

Το αμπέλι, από το οποίο προέρχεται το κρασί έχει σύμφωνα με τους παλαιοντολόγους, προϊστορία πολλών εκατομμυρίων ετών. Οι παγετώνες περιόρισαν σημαντικά την εξάπλωσή του και επέβαλαν κατά κάποιο τρόπο την γεωγραφική απομόνωση πολλών ποικιλιών, μέρος των οποίων εξελίχθηκαν και σε διαφορετικά είδη. Στην πορεία των χρόνων, διάφοροι πληθυσμοί άγριων αμπέλων μετακινήθηκαν προς θερμότερες ζώνες, κυρίως προς την ευρύτερη περιοχή του νοτίου Καυκάσου. Στην περιοχή αυτή, μεταξύ Ευξείνου Πόντου, Κασπίας θάλασσας και Μεσοποταμίας, γεννήθηκε το είδος Αμπελος η οινοφόρος (λατ. Vitis vinifera). Οι διαφορετικές ποικιλίες αυτού του είδους καλλιεργούνται και σήμερα.

Οι Αρχαίοι Έλληνες έπιναν το κρασί αναμειγνύοντας το με νερό, σε αναλογία συνήθως 1:3 (ένα μέρος οίνου προς τρία μέρη νερού). Διέθεταν ειδικά σκεύη τόσο για την ανάμειξη (κρατήρες) όσο και για την ψύξη του. Ο τρόπος παραγωγής του κρασιού σε παλαιότερες εποχές δεν διέφερε ουσιαστικά από τις σύγχρονες πρακτικές. Είναι αξιοσημείωτο πως σώζονται ως τις μέρες μας κείμενα του Θεόφραστου, τα οποία περιέχουν πληροφορίες γύρω από τους τρόπους καλλιέργειας. Οι Έλληνες γνώριζαν την παλαίωση του κρασιού, την οποία επιτυγχάναν μέσα σε θαμμένα πιθάρια, σφραγισμένα με γύψο και ρετσίνι. Το κρασί εμφιαλωνόταν σε ασκούς ή σε σφραγισμένους πήλινους αμφορείς, αλειμμένους με πίσσα για να μένουν στεγανοί.

Οι Ρωμαίοι ήρθαν σε επαφή με το κρασί από τους Έλληνες αποίκους και τους γηγενείς Ετρούσκους και επιδόθηκαν επίσης στην αμπελοκαλλιέργεια. Με την κατάρρευση της Ρώμης και τις μεταναστεύσεις των λαών η αμπελουργία γνώρισε περίοδο ύφεσης. Σημαντικό ρόλο στην διάσωση της οινοποιίας είχαν οι κληρικοί και μοναχοί, που χρειάζονταν το κρασί για τελετουργικούς σκοπούς.

Στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, οι μεγαλύτερες εκτάσεις γης ανήκαν στην εκκλησιαστική περιουσία και οι μοναχοί επωμίστηκαν την καλλιέργεια των αμπελιών καθώς και την παραγωγή του κρασιού. Αυτή την περίοδο μάλιστα πρέπει να εγκαταλείφθηκε και η πρακτική της ανάμειξης του κρασιού με νερό.

Στη Δύση, την ίδια περίοδο, η τέχνη του κρασιού γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη. Το 16ο αιώνα είχε εξαπλωθεί στην Ισπανία αλλά και στη Γαλλία. Την εποχή αυτή προωθούνται και αρκετές τεχνικές καινοτομίες, όπως η χρήση γυάλινης φιάλης και φελλού. Επιπλέον γίνεται γνωστή η παρασκευή αφρώδους οίνου (όπως για παράδειγμα η σαμπάνια, που αποδίδεται στον Γάλλο βενεδικτίνο μοναχό Περινιόν).

ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΚΡΑΣΙΩΝ:

  • Ποικιλίες που καλλιεργούνται διεθνώς:

Κόκκινα κρασιά

  • Barolo – Ιταλία
  • Beaujolais – Γαλλία
  • Bordeaux – Γαλλία
  • Burgundy – Γαλλία
  • Cabernet Sauvignon – Γαλλία, Καλιφόρνια, Αυστραλία, Μολδαβία, Ελλάδα
  • Carmenere – Χιλή
  • Chianti – Ιταλία
  • Merlot – Γαλλία, Καλιφόρνια, Ουάσινγκτον, Χιλή, Ελλάδα
  • Pinot Noir – Γαλλία, Καλιφόρνια, Όρεγκον
  • Rioja – Ισπανία
  • Valpolicella – Ιταλία
  • Zinfandel – Καλιφόρνια
Λευκά κρασιά

  • Chardonnay – Γαλλία, Καλιφόρνια, Αυστραλία, Ελλάδα
  • Chablis – Γαλλία
  • Frascati – Ιταλία
  • Gewurztraminer – Γαλλία (Αλσατία), Γερμανία, Σλοβακία
  • Liebfraumilch – Γερμανία
  • Pinot Gris/Pinot Grigio – Γαλλία, Ιταλία, Όρεγκον
  • Pouilly-Fuissé – Γαλλία
  • Riesling – Γαλλία (Αλσατία), Γερμανία
  • Sauvignon Blanc – Γαλλία, Καλιφόρνια, Νέα Ζηλανδία, Ελλάδα
  • Soave – Ιταλία
Αφρώδης οίνος

  • Champagne – Γαλλία
  • Cava – Ισπανία
  • Prosecco – Ιταλία
  • Sekt – Γερμανία, Σλοβακία

Στην Ελλάδα, κύριες αμπελοοινικές περιοχές είναι η Πελοπόννησος, η Κρήτη, η Στερεά Ελλάδα και Εύβοια, η Μακεδονία και η Θράκη. Σημαντικές αμπελουργικές εκτάσεις υπάρχουν επίσης στα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου, στα Δωδεκάνησα και στη Θεσσαλία.

  • Ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ελλάδα:

Από κόκκινα σταφύλια

  • Αγιαννιώτικο
  • Αγιωργίτικο
  • Αηδάνι μαύρο
  • Αυγουστιάτης
  • Βερτζαμί
  • Βοϊδόματο
  • Γαλανό
  • Δημινίτης
  • Ζαλοβίτικο
  • Θειακό
  • Θράψα
  • Κολλινιάτικο
  • Κολινδρινό
  • Κοτσιφάλι
  • Κρασάτο
  • Λαδικινό
  • Λιάτικο
  • Λημνιό
  • Μαντηλαριά
  • Μαυράθηρο
  • Μαυράκι
  • Μαυροδάφνη
  • Μαύρο Μεσενικόλα
  • Μοσχάτο Αμβούργου
  • Μοσχοφίλερο (δίνει λευκό κρασί)
  • Νεγκόσκα
  • Ξινόμαυρο* Σταυρωτό
  • Παμίτι
  • Πατρινό
  • Πετροκόριθο
  • Πρεκνιάρικο
  • Ρωμέικο
  • Σμυρνέικο
  • Σταυροχιώτικο
  • Συκιώτης
  • Τσαρδάνα
  • Φειδιά
  • Φωκιανό
  • Χαραμπραΐμι

 

Από λευκά σταφύλια

  • Αγούμαστος
  • Αθήρι
  • Αηδάνι
  • Αρακλινό
  • Ασπρούδα
  • Ασπροχιώτικο
  • Ασύρτικο
  • Αυγουλάτο
  • Βαρδέα
  • Βηλάνα
  • Βιδιανό
  • Βολίτσα
  • Γαϊδουριά
  • Γουστολίδι
  • Δαφνί
  • Ζουμιάτικο
  • Κακοτρύγης
  • Κατσανό
  • Κοντοκλάδι
  • Μαλαγουζιά
  • Μαλουκάτο
  • Μονεμβασιά
  • Μοσχάτο Σάμου
  • Μοσχάτο Λευκό
  • Μοσχάτο Αλεξανδρείας
  • Μπατίκι
  • Ντεμπίνα
  • Παύλος
  • Πετρουλιανός
  • Πλυτό
  • Ροδίτης
  • Ροκανιάρης
  • Ρομπόλα
  • Σαββατιανό
  • Τσαούσι

 

πηγή: wikipedia.org